częste odbijanie. brak apetytu. nudności i wymioty. uczucie pełności i szybkiego najadania się, pomimo przyjmowania małych ilości jedzenia. Objawy mogą pojawiać się wspólnie, ale chory może odczuwać tylko jeden z nich. Jest to kwestia indywidualna - symptomy mogą nasilać się po posiłku lub ujawniać się rano, kiedy chory jest spastyczne zapalenie jelita grubego rozwija się głównie w układzie nerwowym, gdy pacjent długoterminowy stres i zaburzenia hormonalne doświadczenia neuronowych uszkodzeń lub psychofizyczny zmęczenie. Również patologia jest konsekwencją niedożywienia, gdy pacjent nadużywa alkoholu, ostrych lub tłustych potraw. Siemię lniane - wartości odżywcze, właściwości lecznicze, sposób jedzenia • Siemię lniane a uchyłki jelita grubego - czy jest dozwolone? • Przewlekłe zapalenie żołądka - przyczyny, objawy, leczenie • Len zwyczajny - zastosowanie, właściwości i wygląd • Skuteczne domowe metody na kaszel • Zgaga w ciąży - co można, a Mgr Paulina Szczechowicz Dietetyk , Poznań. 76 poziom zaufania. Owoce i warzywa należy spożywać wyłącznie w postaci ugotowanej, bez skórek i bez pestek. Z warzyw najbezpieczniejsze są gotowane marchewki, ugotowane buraki, niewielka ilość sałaty i gotowanego szpinaku (zależnie od tolerancji), ziemniaki i dynia oraz pomidory z kartonika. Mimo że zapalenie jelita grubego to szeroka gruba patologii, to mają one zbliżony obraz kliniczny. Do głównych objawów zapalenia jelita grubego należą: bóle brzucha. długotrwałe biegunki lub zaparcia; wzdęcia; skurcze; nagłe parcie na stolec; nietrzymanie kału; spadek masy ciała; lirik lagu sammy simorangkir sedang apa dan dimana. W leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego ogromną rolę odgrywa dieta. Dla tej choroby są charakterystyczne następujące po sobie okresy zaostrzeń i remisji (czasowe złagodzenie i zniknięcie objawów chorobowych), dlatego musi być ona dostosowana do stadium choroby. W okresach zaostrzeń stosuje się dietą płynną, a następnie półpłynną - nie dłużej niż 3 dni. Początkowo podaje się soki owocowe, kompoty i gorzką herbatę. Następnie można włączyć kleik z ryżu i kaszki pszennej oraz rozmoczone sucharki. Często stosuje się również gotową dietę syntetyczną, która zapewnia pełne zbilansowanie składników pokarmowych i nie zawiera błonnika pokarmowego. W okresie przewlekłym w celu uzupełnienia niedoborów pokarmowych stosuje się dietę bogatoenergetyczną o dużej zawartości białka. Zaleca się, aby w ciągu dnia dostarczała ona 2000-3000 kcal. Ilość białka w diecie powinna wynosić 80-120 g. Leczenie dietetyczne ma również na celu oszczędzanie chorego jelita. Dlatego ogranicza się wszystkie pokarmy, które mogą drażnić śluzówkę jelita, pobudzając jego ruchy robaczkowe. Jest to tzw. dieta ubogoresztkowa - z ograniczeniem ilości błonnika pokarmowego. Zaleca się również zmniejszenie ilości tłuszczu w diecie do 50-70 g. Tłuszcz ten podaje się w postaci surowej do gotowych potraw. Jeśli chory to źle toleruje, zaleca się wtedy podawanie tłuszczów zawierających kwasy tłuszczowe o średnim łańcuchu węglowym (tzw. triglicerydy MCT). Są one najlepiej trawione i wchłaniane przez organizm ludzki. Można je kupić w postaci tłuszczów spożywczych lub specjalnych preparatów. Najważniejsze zasady diety * Produkty zbożowe - zaleca się białe pieczywo (chleb, bułki pszenne), sucharki, makaron drobny (typu nitki), kaszę pszenną, ryż. Przeciwwskazane jest pieczywo razowe, grube makarony, grube kasze. * Mleko i przetwory mleczne - w większości przypadków są przeciwwskazane, chorzy źle je bowiem tolerują. Jeśli nie ma niekorzystnych objawów, można spożywać mleko, maślankę, twaróg chudy. * Jaja - są zalecane na miękko, a także w postaci omletów na parze, sufletów. Nie wolno jeść jaj smażonych, faszerowanych ani jajecznicy. * Mięso - powinno się wybierać chude gatunki: cielęcinę, kurczaki, indyki, chudą wołowinę, króliki. Wszystkie tłuste gatunki (wieprzowina, baranina, gęsi, kaczki, dziczyzna) oraz podroby należy wyeliminować. * Wędliny - są wskazane chude gatunki (polędwica, szynka, parówki odtłuszczone). Trzeba wykluczyć z jadłospisu tłuste gatunki oraz wędliny podrobowe i konserwy. * Ryby - są doskonałym źródłem białka. Zaleca się chude gatunki, takie jak szczupak, dorsz, sandacz, leszcz. Przeciwwskazane są ryby tłuste wędzone i marynowane. * Tłuszcze - powinno się spożywać masło lub margaryny miękkie (kubkowe). * Warzywa - wskazane jest spożywanie ziemniaków, marchwi, dyni, pietruszki, pomidorów. Należy je gotować i rozdrobnić, ewentualnie podawać w formie surowych soków. Nie wolno jeść: kapusty, kalafiora, brukselki, fasoli białej, fasolki szparagowej, grochu, groszku zielonego, soi, cebuli, brukwi, rzodkiewki, kalarepy. * Owoce - zaleca się spożywanie jabłek, brzoskwiń, moreli (należy usunąć skórkę). Owoce pestkowe trzeba przetrzeć. Można również podawać banany. Przeciwwskazane są gruszki, czereśnie, figi. * Napoje - można pić słabą herbatę, kawę zbożową, soki owocowe i warzywne. Zabronione są wszystkie napoje gazowane, kawa (zwłaszcza mocna), napoje alkoholowe. * Desery - należy unikać wyrobów cukierniczych, zwłaszcza tortów, ciast z kremami, z dodatkiem alkoholu lub kawy. Można natomiast jeść galaretki, ciasta bez owoców, orzechy i czekolady. * Przygotowywanie posiłków - zaleca się, aby potrawy przyrządzać za pomocą gotowania, duszenia (bez wcześniejszego obsmażania) lub pieczenia w folii. Wykluczone są potrawy smażone i pieczone zwykłą metodą oraz zasmażane i zapiekane. * Przyprawy - nie wolno używać pieprzu, papryki, octu, musztardy, curry, chili, ponieważ z jadłospisu są wykluczone pikantne potrawy. Wskazane jest używanie łagodnych przypraw, takich jak zielona pietruszka, koperek, wanilia, kminek, kwasek cytrynowy, sól i cukier. * Posiłki powinny być podawane regularnie, ale w mniejszych ilościach. Zaleca się rozłożenie dziennej racji pokarmowej na 5-6 posiłków. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) to choroba dająca bardzo niespecyficzne objawy, trudna do zdiagnozowania. Statystyki pokazują, że w Polsce może być już kilkadziesiąt tysięcy chorych na wrzodziejące zapalenia jelita grubego. Jakie są objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego? Jak przebiega leczenie tej choroby? Spis treściWrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przyczynyWrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przebiegWrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): leczenie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) to choroba w której przebiegu biegunka może trwać wiele dni, powodować znaczne odwodnienie i utratę krwi, wyłącza więc z normalnego życia. Istotą choroby jest przewlekłe zapalenie błony śluzowej jelita grubego. Proces zapalny rozpoczyna się w odbytnicy, rozszerza się na esicę, a z czasem może objąć całe jelito. Najczęściej objawy choroby pojawiają się po raz pierwszy przed czterdziestką. Czy badania gastrologiczne są bolesne? Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przyczyny Przyczyny wrzodziejącego zapalenie jelita grubego, zaliczanego do chorób autoimmunologicznych, są wciąż nieznane. Wiemy natomiast, że rozwojowi schorzenia sprzyjają predyspozycje genetyczne (często występuje rodzinnie) oraz dieta, infekcje jelit, nieprawidłowy skład ich flory bakteryjnej. Największe jednak znaczenie przypisuje się zaburzeniom układu immunologicznego. Z niewiadomych przyczyn reaguje on na czynniki, które są obojętne dla zdrowego organizmu (np. bakterie niepatogenne, pokarmy). Ta nadmierna odpowiedź immunologiczna wyzwala niekontrolowany proces zapalny, który prowadzi do uszkodzeń błony śluzowej jelita grubego, tworzenia się krwawiących nadżerek, owrzodzeń, tzw. brukowania błony śluzowej, usztywnienia ścian ze spłaszczeniem fałd, pseudopolipów (w odróżnieniu od polipów gruczołowych nie są zmianami przedrakowymi). Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): przebieg Wrzodziejące zapalenie jelita grubego niejednokrotnie ma łagodny przebieg, z długimi okresami remisji. Zdarza się, że objawy powracają tylko raz, dwa razy w roku, a nawet raz na kilka lat. Bywa jednak i tak, że nawroty są częste, a zaostrzenia tak ciężkie, że konieczna jest hospitalizacja. Dominującym objawem są biegunki z domieszką krwi i śluzu, uczucie naglącego parcia. Są szczególnie uciążliwe, bo chorzy mogą mieć nawet ponad 20 wypróżnień na dobę. Objawowi temu towarzyszą: bóle brzucha, utrata apetytu. Rzadziej występują inne symptomy: stany podgorączkowe, gorączka, chudnięcie. Niedożywienie pojawia się sporadycznie, ponieważ większość składników odżywczych wchłaniana jest w jelicie cienkim, którego choroba nie obejmuje. Konsekwencjami WZJG są: chudnięcie, osłabienie, anemia z powodu niedoboru żelaza i utraty krwi, bóle i obrzęki stawów, kamica nerkowa, osteoporoza, czasami zmiany skórne (rumień guzowaty, wrzodziejące zapalenie skóry). Ciężkim powikłaniem choroby jest rozdęcie okrężnicy, któremu towarzyszy gorączka, zaburzenia świadomości, obniżenie ciśnienia tętniczego. Zagraża perforacją jelita, a odległym następstwem bywa rak jelita grubego. Badania wyjaśnią wątpliwości Objawy kliniczne nie są specyficzne, dlatego też przeprowadza się badania laboratoryjne kału (na obecność krwi utajonej, bakterii i pasożytów) i krwi (OB, CRP, obecność przeciwciał specyficznych dla zapalenia jelit o podłożu autoimmunologicznym). Pomocne może być także USG i badania radiologiczne, ale największe znaczenie diagnostyczne ma kolonoskopia z biopsją. Wykrywa charakterystyczne dla choroby zmiany: nacieki zapalne, nadżerki, owrzodzenia, wygładzenie fałd błony śluzowej oraz nieprzedrakowe pseudopolipy. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG): leczenie Celem leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest uzyskanie remisji, utrzymanie jej przez jak najdłuższy czas i zapobieganie konsekwencjom choroby. W terapii stosuje się preparaty głównie z trzech grup. Pierwszą stanowią aminosalicylany. Podaje się je nie tylko w okresie rzutu, ale i remisji, bo wydłużają okres bezobjawowego przebiegu WZJG. Przewlekłe stosowanie aminosalicylanów w dawkach podtrzymujących stanowi rodzaj chemoprewencji – zabezpiecza przed procesem nowotworzenia, bowiem po 20 latach trwania choroby wrasta możliwość procesów nowotworowych w obrębie jelita grubego objętego chorobą. Leki te są jednak zbyt słabe w przypadku ciężkich zaostrzeń choroby. Wówczas sięga się po glikokorykosteroidy, które silniej hamują proces zapalny. Podaje się je krótko, w czasie rzutów WZJG, ponieważ mają liczne działania uboczne. Natomiast nawet przez kilka lat stosuje się leki immunosupresyjne. Tłumią nadreaktywność układu immunologicznego, zapobiegają więc nawrotom choroby. Uzupełnieniem terapii są witaminy i minerały (pacjent może mieć ich niedobory), kwasy omega-3 (działają przeciwzapalnie) oraz probiotyki i prebiotyki, normalizujące florę bakteryjną jelit. Rekomendacje zalecają jednak, by dbając o mikrobiotę jelitową rozważnie stosować probiotyki i wybierać szczepy przebadane pod względem skuteczności i bezpieczeństwa1. W przypadku tych pacjentów, u których terapia standardowa zawodzi, często ostatnią deską ratunku jest leczenie biologiczne. Jak wykazały badania, powodują szybkie ustąpienie objawów i gojenie się błony śluzowej jelita grubego. Jeden z nich jest refundowany przez NFZ w ramach tzw. programów lekowych (leczenie prowadzą tylko wyspecjalizowane ośrodki). Zarezerwowany jest dla najcięższych postaci WZJG. Jest ogromną szansą dla chorych, którym nie pomaga standardowe leczenie. Może ich uchronić przed kolektomią, okaleczającą operacją, polegającą na usunięciu części lub całości jelita grubego. Wiążą się z nią liczne powikłania, wymuszające powtórne zabiegi chirurgiczne (ropnie, zapalenia wewnętrznego zbiornika na kał, nieszczelne zespolenie tego zbiornika z odbytem i w efekcie zapalenia otrzewnej, wyłonienie stomii, problemy z płodnością). Sprawdź, co wiesz o mikrobiocie jelitowej Pytanie 1 z 5 Jaką rolę pełnią dobroczynne bakterie? powodują tycie wpływają na odpowiednie nawodnienie organizmu wspierają pracę jelit Jolanta Dyjecińska - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie" | Konsultacja: Piotr Jakub Pniewski, koordynator ds. gastroenterologii i endoskopii, Centrum Medyczne ENEL-MED Ten tekst przeczytasz w 3 Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego mogą manifestować się na skórze, np. poprzez rumień guzowaty, łuszczycę czy zgorzelinowe zapalenie skóry. U niektórych pacjentów zmiany skórne mogą być pierwszym objawem rozwijającej się choroby układu pokarmowego. Często to właśnie problemy dermatologiczne pojawiają się jako pierwsze w obrazie klinicznym, a dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego dołączają po pewnym czasie. Zmiany skórne stanowią jeden z elementów diagnostycznych, dlatego duże znaczenie w diagnostyce chorób układu pokarmowego ma zatem współpraca dermatologów i gastroenterologów. Jakie zmiany skórne mogą współistnieć z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit? Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) należą do nieswoistych chorób zapalnych jelit. Schorzenia te często manifestują się również pozajelitowo, na skórze. Częstość występowania zmian skórnych w przebiegu nieswoistych chorób zapalnych jelit określa się w przedziale od 2 do 53 proc. Rumień guzowaty – występuje u około 15 proc. chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna lub WZJG. Zmiany charakteryzują się występowaniem tkliwych, czerwonobrunatnych guzów zapalnych o średnicy od 1 do 5 cm. W większości przypadków zmiany zlokalizowane są na przedniej części podudzi lub na przedramionach (rzadziej). Rumień guzowaty zazwyczaj ustępuje po około 2 tygodniach – zmiany spłaszczają się i bledną nie pozostawiając po sobie śladu. Ich występowaniu mogą towarzyszyć objawy ogólne, takie jak gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, złe samopoczucie. Piodermia zgorzelinowa (zgorzelinowe zapalenie skóry) – częściej obserwowana jest u pacjentów z WZJG (około u 5 proc.) niż z chorobą Leśniowskiego-Crohna (około 2 proc.). Zgorzelinowe zapalenie skóry charakteryzuje się błyskawicznie pojawiającymi się owrzodzeniami ze słabą granicą i uniesionym, nieregularnym brzegiem. Zmiany są bolesne lub tkliwe i utrzymują się przez wiele miesięcy lub lat, a także pozostawiają po sobie blizny. Owrzodzenia najczęściej pojawiają się na kończynach dolnych, jednak mogą objąć inne miejsca na ciele. Zespół Sweeta (pokrewna piodermii zgorzelinowej) – to rzadka neutrofilowa dermatoza, która również może współistnieć z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. Schorzenie objawia się bolesnymi, rumieniowo-obrzękowymi lub guzowatymi naciekami zlokalizowanymi na skórze twarzy, tułowia, szyi lub kończyn. Na obwodzie zmian niekiedy obserwowane jest tworzenie się drobnych pęcherzyków lub krostek. Zmianom skórnym może towarzyszyć gorączka, bóle stawów i złe samopoczucie. Aftowe zapalenie jamy ustnej – w obrazie klinicznym obserwowane są liczne płytkie nadżerki śluzówki z sadłowatym dnem i rumieniową obwódką. Schorzenie jest przewlekłe, a pacjenci skarżą się na występowanie bolesności, która utrudnia przyjmowanie pokarmów. Łuszczyca – może występować nawet u 11 proc. pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. Schorzenie objawia się występowaniem rumieniowych grudek i tarczek pokrytych warstwą łuski. Zmiany najczęściej zlokalizowane są na łokciach, kolanach, okolicach krzyżowo-lędźwiowych. Bielactwo – schorzenie może współwystępować z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit, chociaż nie wyjaśniono dotąd między nimi związku. Bielactwo występuje w dowolnej lokalizacji na ciele i objawia się plamami niedobarwliwymi. Pęcherzowe oddzielanie się naskórka EBA (epidermolysis bullosa aqusita) – również nie wyjaśniono związku występowania tego schorzenia wraz z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. EBA objawia się występowaniem na skórze dobrze napiętych pęcherzy, najczęściej na łokciach, kolanach, stopach i rękach. Pękające pęcherze mogą pozostawiać po sobie rozległe nadżerki i owrzodzenia gojące się przez bliznowacenie. Acrodermatitis enteropatica – to choroba będąca powikłaniem choroby Leśniowskiego-Crohna i WZJG, wynikająca z zaburzeń wchłaniania witamin i minerałów, której istotą jest niedobór cynku. Schorzenie objawia się ostro odgraniczonymi plamami pokrytymi nadżerkami i strupami. Najczęściej zmiany zlokalizowane są w okolicach twarzy, narządów moczowo-płciowych, stopach i rękach. Choroba Dühringa – opryszczkowate zapalenie skóry o podłożu autoimmunologicznym. Zmiany skórne mogą przybierać postać rumienia, pęcherzyków, pęcherzy, grudek i krost o układzie opryszczowatym z towarzyszącym intensywnym świądem. Zmiany lokalizują się najczęściej w okolicach wyprostnych ciała (łokcie, kolana), a także na karku, ramionach, skórze owłosionej głowy i pośladkach, a niekiedy na śluzówkach jamy ustnej. Okołoodbytnicze ropnie, przetoki i szczeliny na rumieniowym tle – współistnieją z chorobą Leśniowskiego-Crohna. W praktyce klinicznej obserwowane są także przypadki torów brodawkowych przypominających kłykciny kończyste. Źródła: Przeczytaj także: Jaki związek mają zmiany skórne na ciele z chorobą jelit lub nowotworem? Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Forum Zakażeń”: Dalbawancyna – nowa opcja terapeutyczna w empirycznym leczeniu zakażonych zbiorników okołoodbytniczych u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Opis przypadku Wzjg to przewlekłe nieswoiste zapalenie jelita grubego, występujące najczęściej w odbytnicy, mogące się szerzyć w sposób ciągły, na jego dalsze odcinki. W przebiegu procesu zapalnego zawsze zajęta jest odbytnica , w 50-54% odbytnica i esica a w 20% całe jelito grube. W nielicznych przypadkach zmiany mogą objąć końcowy odcinek jelita cienkiego. Stan zapalny jelita grubego ograniczony jest z reguły jedynie do błony śluzowej, zaś pozostałe warstwy ściany jelita mięśniówka i błona surowicza pozostają niezmienione. Choroba przebiega najczęściej w postaci ostrych rzutów przedzielonych okresami remisji Ja mam Wzjg wredna choroba bo nieuleczalna , w czasie brania korykosterydów które mają szereg skutków ubocznych jak wrzody żołądka, bezseność podbijają kortzol , nerwowość itd .W zaostrzeniu ,nie ćwicz, bo i tak nie będziesz miał siły bo będziesz latał do kibla czasami 3razy na dobę czasami 40razy na dobę.. Dieta jest bardzo ważna unikam słodyczy, potraf wzdymających większości warzyw z warzyw możesz jeść np buraki czy marchew . Z owoców jem tylko banany, , kiwi, to oczywiśćie nie leczy choroby tylko nie daje większości zaostrzeń. Białko daje na 1,5grma na kg masy ciała piej 3-5 litrów wody, unikać prawie wszystkiego, nie jeść potraw pieczonych najlepiej na parze. Natomiast w czasie , remisji, unikam orali lub biorę symboliczne dawki bazą jest testosteron możesz dodać nandrolon lub masteron unikaj orali i trenbolonu ja czasami biorę trenbolon ale robię to krótko przeważnie latem, bo latem nie mam zaostrzeń najczęsciej u mnie są jesienią i wiosną. Remisja ,Dieta w okresie remisji powinna dostarczać odpowiednią ilość białka 1,2 – gkg masy ciała), w zależności od stopnia niedożywienia Niedobory białka występują u 25-80% chorych na chorych na wzjg. Produktami bogatymi w białko są: mięso, ryby, jaja, i jego przetwory ewentualnie produkty z soji. Przy braku przeciwwskazań, ze względów omówionych warto dodawać do posiłków patrz oleje rybne, olive z oliwek i olej budwigowy , migdały bardzo polecane są ryby morskie, nabiał jem oprócz mleka, W remisji mi alkohol mi nie szkodzi, jednak unikaj wina i nie mieszaj alkoholi np wódka +piwo. Ogólnie nie sugeruj się moim przykładem bo są osoby co nie umieją wyjść z zaostrzeń po kilka lat , ja nie wiem jakie masz zmiany w jelicie, choroba może mieć podłoże, genetyczne autoimunologiczne bakteryjne, naukowcy sami nie wiedzą. Palacze tytoniu wbrew pozorom przechodzą przez choroby lżej ja żuje gumy nikotynowe, a często pierwszy rzut jest po zaprzestaniu palenia papierosów ja kiedyś paliłem teraz oprócz gum też od czasu do czasu zapalę. Nikotyna pomaga w trzech chorobach wzjg , choroba parkinsona, oraz osoby palące mniej zapadają na Chorobę Alzheimera, Leczenie mesalazyną do końca życia, w postaci tabletek czopków wlewek - najlepiej tolerowane leki ale najsłabsze glikokortykosteroidy- w zaostrzeniach szybko działające ale mające wiele sidów, ponadto występuje sterdozależność zmniejszasz dawki objawy wracają Leki immunosupresyjne azatiopryna i merkaptopuryna – ich stosowanie jest wskazane w pewnych sytuacjach klinicznych, takich jak oporność na leczenie glikokortykosteroidami, a ponadto w celu zmniejszenia dawek podawanych glikokortykosteroidów oraz gdy występują ich ciężkie działania niepożądane. Też bardzo sidowe , ale nie brałem . Leczenie biologiczne skuteczne mało toksyczne ale drogie refunduwane tylko na chorobę leśniewskiego. Jak żadna z tych metod nie pomaga to na końcu usunięcie jelita i stomia. Jeszcze jeden aktywny użytkownik tu bierze saa ma też CU może on podzieli się doświadczeniami. Ta choroba wraca, najdłużej remisje miałem 1,5roku więc zaostrzenie napewno powróci byle jak najpóżniej. Zmieniony przez - wnc1964 w dniu 2016-12-13 09:24:04 Pośpiech, ciągły stres, brak aktywności fizycznej nie sprzyjają naszemu zdrowiu. Często u osób, na które długotrwale działają te czynniki, pojawiają się różne choroby, np. zapalenie jelita grubego. Pojawiające się objawy tej choroby to ból brzucha, wzdęcia, biegunka lub zaparcia. W takim przypadku najlepiej wybrać się do gastrologa, aby dokładnie zdiagnozował istniejącą chorobę. Oprócz odpowiedniego leczenia farmakologicznego, pomocna jest także dieta w chorobie jelita grubego. Zobacz film: "Wirtualna Poradnia: Dieta a rak jelita" 1. Zalecenia diety w chorobie jelita grubego Zapalenie jelita grubego to inaczej zespół jelita nadwrażliwego. Polega ono na tym, iż po jedzeniu jelita kurczą się mocniej i częściej niż normalnie. To powoduje pojawienie się niezbyt przyjemnych objawów. Są to wzdęcia, bóle brzucha, biegunka lub zaparcia, nudności i wymioty, czasami uczucie pełności w żołądku. Objawy nasilają się podczas stresu, nigdy jednak nie występują w trakcie snu, gdyż w tym czasie jesteśmy zrelaksowani i wypoczęci. Dieta dla osób cierpiących na zapalenie jelita grubego jest bardzo ważna w trakcie leczenia. Powinna to być dieta lekkostrawna, a więc pozbawiona potraw ciężkostrawnych, tj. przygotowywanych na gorącym tłuszczu, ostro przyprawionych. Należy unikać tłustych mięs, wędlin, wieprzowiny, dziczyzny, wołowiny, gęsi, kaczek. Warto także ograniczyć spożywanie dużej ilości kawy, mocnej herbaty, alkoholu, tytoniu i innych używek. Działają one bowiem na przewód pokarmowy i mogą nasilać objawy choroby. Posiłki powinny być jedzone regularnie, 3-4 razy dziennie, w spokoju, na siedząco. 2. Co jeść w diecie na chorobę jelita grubego? Dokładne zalecenia co do spożywanych pokarmów w diecie na zapalenie jelita grubego są różne, w zależności od pojawiających się objawów u chorego. Jeżeli pojawiają się bóle brzucha i wzdęcia, zalecane są: pszenne pieczywo, chude potrawy, najlepiej przygotowane w procesie gotowania. Do picia należy przyjmować herbatki ziołowe wspomagające trawienie, np. herbatka z liści bazylii czy herbatka miętowa. Do diety warto włączyć również świeże zioła, takie jak bazylia, tymianek, mięta, koper, natka pietruszki. Gdy w przebiegu choroby występuje biegunka, warto w diecie stosować pszenne pieczywo, sucharki, bułki grahamki, kasze: kukurydzianą, krakowską, mannę, perłową, ryż i gotowane ziemniaki. Do potraw jako dodatek – gotowane: marchewka, pietruszka, seler albo sałata lub cykoria. Warto wzbogacić dietę o naturalne jogurty oraz kefiry. Do picia zaleca się napary ziołowe, np. napar z suszonych czerwonych jagód. Dopuszczalne są także: czerwone wino, galaretki, kisiele czy kakao na wodzie. W przypadku, gdy dokuczającymi objawami są zaparcia i kurczowe bóle jelit, dieta powinna zawierać pieczywo razowe i mieszane, makaron razowy, grube kasze, jak kasza gryczana, pęczak czy jęczmienna, płatki zbożowe, otręby pszenne. Posiłki powinny być bogate w surowe warzywa, takie jak sałata, pomidory, cykoria, marchewka, pietruszka, seler, buraki czerwone i papryka. Można również przyjmować suszone owoce, np. śliwki, morele, rodzynki. Do picia zaleca się przede wszystkim duże ilości wody mineralnej niegazowanej, kompoty z suszonych owoców, buliony warzywne lub herbatki ziołowe z mięty, pokrzywy, rumianku lub kopru. polecamy

przewlekłe zapalenie jelita grubego forum